قدرت يا امتيازى كه كسى يا جمعى سزاوار برخوردارى از آن است، به ويژه قدرت يا امتيازى كه به موجب قانون يا عرف مقرّر شده باشد. اساساً افراد جامعه بر اثر روابط و مناسبات خود يك رشته اختيارات و امتيازات به دست مى‌آورند كه مجموعه آن را حقوق مى‌نامند و مشتمل بر اختيارات مدنى، اجتماعى، سياسى و همه مزايا و سلطه‌هايى است كه از قانون ناشى مى‌شود.
[۴]فرهنگ علوم سياسى، (مركز اطّلاعات و مدارك علمى‌ايران)، ص ۳۷۲- ۳۷۳.
در اين عنوان معناى اصطلاحى حقوق مقصود است و آیاتی استفاده می‌شود که در آن‌ها از واژه «حقّ» و آنچه رساننده معناى حق است استفاده شده است.
